Endometrioza – diagnostyka

Endometrioza – czy na pewno taka Twoja uroda?

Endometrioza jest przewlekłą chorobą ginekologiczną dotykającą kobiety w wieku rozrodczym, która może powodować ból w miednicy i niepłodność. Dotyka 10–15% kobiet w wieku rozrodczym. Charakteryzuje się migracją komórek błony śluzowej macicy (endometrium) poza miejscem ich fizjologicznego występowania. Najczęściej koncentruje się w okolicy więzadeł krzyżowo-macicznych, jajników, jajowodów, jelit oraz innych narządach miednicy mniejszej. Choroba ta jest przewlekła, a objawy mogą się różnić od stopnia jej nasilenia.

Endometriozę dzielimy się na cztery stadia wg klasyfikacji ASRM. Podział służy do oceny lokalizacji ognisk endometrialnych. Do najczęstszych objawów endometriozy należą:

• silne bóle menstruacyjne,
• ból podczas stosunku płciowego,
• zaburzenia miesiączkowania,
• bóle podbrzusza występujące spontanicznie oraz towarzyszące wypróżnianiu.

Diagnoza endometriozy pozwala trafnie odnaleźć przyczynę problemów, jakie zgłasza dana pacjentka. Chorobę tą należy różnicować z zespołem jelita drażliwego, który może dawać podobne objawy.

Istnieje kilka kluczowych metod w diagnostyce powyżej jednostki chorobowej:

1. Wywiad medyczny: lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad dotyczący stanu zdrowia pacjentki i historii chorób w rodzinie.
2. Badanie fizyczne: polega na palpacji pacjentki.
3. Obrazowanie: może być przeprowadzone za pomocą badania ultrasonograficznego (jednakże badanie to ma ograniczoną wartość diagnostyczną) lub rezonansu magnetycznego (MRI). Rezonans miednicy mniejszej jest najlepszą techniką obrazowania pozwalającą na przedoperacyjną ocenę stopnia zaawansowania endometriozy. W porównaniu z USG zapewnia bardziej wiarygodny obraz głębokich, naciekających zmian wymagających dalszej diagnostyki.
4. Laparoskopia: jest procedurą inwazyjną, w której lekarz wprowadza laparoskop przez małe nacięcie w powłokach brzusznych, aby móc pobrać wycinek do badania histopatologicznego. W przypadku potwierdzenia endometriozy, lekarz będzie mógł zaplanować dalsze leczenie, które będzie polegać na objawowym łagodzeniu dolegliwości bólowych poprzez techniki fizjoterapii uroginekologicznej, podaży leków hormonalnych, a w zaawansowanym stadium leczeniu operacyjnym.

Przygotowanie ogólne

• Każda pacjentka potencjalnie może wymagać podania kontrastu.
• W dniu badania nie należy jeść – jest to bardzo istotne. O szczegółach każdorazowo poinformuje rejestracja w momencie zapisu na badanie.
• Przy badaniach jamy brzusznej i miednicy mniejszej unikaj palenia papierosów, picia kawy oraz innych napojów zawierających kofeinę wzmagających perystaltykę jelit.
• Jeśli bierzesz leki, weź je jak zwykle. Dobrze się nawodnij. Pij tylko wodę niegazowaną.
• Poprzednie badania wraz z płytami weź ze sobą do placówki. Jeżeli masz w ciele metal zabierz ze sobą odpowiednią dokumentację medyczną.
• W dniu badania zabierz dokument tożsamości (dowód osobisty, karta pobytu lub paszport).
• Po badaniu z kontrastem pij dużo wody (2-3 l na dzień).

O szczegółowym przygotowaniu do badania poinformuje Cię nasza pracownia przy składaniu zapisu na rezonans miednicy mniejszej.